Wommels als bakermat voor ik en de ander

Mijn triathlon bakermat ligt in Wommels.

In 2013 deed ik daar mijn eerste en sindsdien ben ik er bijna alle edities bij geweest.

Waar de oorsprong ligt in gezelligheid en samen beleven en dus soms iets voor het eerst doen. Bij de inschrijving bij Tineke laat ik me het nogmaals uitleggen alsof ik voor het eerst ben. Ook bij de fietscontrole wordt dit met een grappige opmerking als of ik het voor het eerst onderga gedaan. De sfeer is ongedwongen en uitnodigend. Precies zoals het hoort te zijn, precies zoals ik het ken in Wommels.

In gesprek met de concurrentie

Tussen alle bekende gezichten ook de geduchte tegenstanders. Of zijn het de mede belevers omdat we in gezellige sfeer de plannen en ervaringen doorspreken en allemaal met een lach hier aanwezig zijn.

Ook de minder geduchte mede belevers mogen meedoen in de ervaringen. Wat maakt dat iedereen zijn prik of tip kan ontvangen.

De race in het kort

We starten 10' na de 1/8e triathlon. Ik lig redelijk vooraan en vertrek prima uit het startblok. Hoewel het even zoeken is naar de cadans in de slag en de vele armen en benen langs, tegen en bovenop mijn lichaam. Mijn gevoel is niet heel sterk in het water, dat had ik vooraf ook niet verwacht en neem genoegen met wat er mogelijk is. Na het keerpunt verlies ik mijn badmuts en komt Ben mijn nog hard voorbij zwemmen. Na een kilometer in 16'nogwat kom ik uit het water bij het trappetje met vrijwilligers. Die ene ondersteunende hand wordt gemist vandaag. Coach Stefan staat daar te klokken en klinkt tevreden. Ik zelf heb een matig gevoel en geen idee. Ik trek direct mijn pak uit zodat ik gemakkelijker kan rennen. De wissel verloopt vlot zodat ik en atleten passeer en snel op de fiets zit. Even zoeken naar goede cadans en liggen in het stuur. Eerst een stuk wind mee wat prima is. Ik heb goed zicht op de kop van de wedstrijd. Het ritme blijft lange tijd wat zoeken. De bochten voorzichtig nemen omdat het nat is. Tegen de wind in zit ik nog steeds niet lekker in mijn ritme er mist wat power, mijn hf is wat aan de hoge kant tov anders. Bij Reahus moet ik toch echt even de benen stil hebben om ontspanning te kunnen voelen. Daar verliest ik de aansluiting helemaal en wordt het een eigen verhaal. Voor mijn gevoel sukkel ik wat verder op de fiets en zie na de 2e ronde eindelijk de wisselzone weer. Een redelijke wissel en mooie aanmoedigingen van vrienden en familie maken dat ik op pad ben. Moeizaam ritme vinden met lopen maar het tempo is goed. Het wordt weer een inhaal slag. Na 2,5 km heb ik Tiedo te pakken. Na 4 km haal ik Menno in, vlak daarna voelt het even helemaal niet goed. Mijn lichaam protesteert door een oncomfortabel gevoel in mijn borststreek. Ik moet heel even stoppen, ruimte in mijn lijf maken. Ik verlies mijn 3e plek in de wedstrijd en ook de zicht op de kop. Toch kan ik mijn tempo weer vervolgen maar merk dat er een ongemakkelijke spanning in mijn lijf zit. Een moment om goed te luisteren naar mijn lijf. Sommige pijn kan je door heen lopen, deze pijn hoort daar niet bij. Bij doorkomst geef ik aan de supportcrew aan dat het niet oke is maar dat ik wel door kan lopen. In de 2e ronde moet ik nogmaals een kort moment even stoppen. Met een naar gevoel in mijn lijf aangevuld met teleurstelling loop ik het finishterrein op. Vandaag is het niet meer dan dit.

Behoud van eigen lijf is enorm belangrijk. De zorg naderhand van de vrijwilligers is goed. Ik behoef geen medische zorg maar de oplettendheid is daar wel. Na 5' minuten ben ik weer een beetje bekomen. Al met al 1' langzamer dan vorig jaar.

Bakermat die Wommels is.

Na de wedstrijd is het genieten. Eerst zie ik Justus finishen met veel plezier zie de foto.

Daarna heb ik gesprekken met veel andere atleten en vrijwilligers. TOP sfeer.

Het mooiste gesprek was met de jonge atleten Rutmer Jesse en Melle. Zij hadden gisteren de jeugdtriathlon gedaan. En waren respectievelijk 1e en 5e geworden.

We hebben het over het materiaal wat er staat, de snelle fietsen. Mijn fiets hadden ze al gezien want mijn naam stond er op. Volgend jaar willen ze wel weer meedoen. Ik vertel over mijn deelnames en winsten van voorgaande jaren tijdens de triathlon van Wommels, Justus vertelt over het plezier dat hij onderweg beleeft aan het doen van de triathlon vandaag. We zijn het er over eens dat plezier het belangrijkste is. En een beetje trainen om elk jaar beter te worden. Zodat ze ooit mijn tijden kunnen aanvallen in Wommels of misschien wel tegen mij strijden of was het nu samen beleven?

Het is genieten om deze en de andere aanwezige jonge passievolle atleten te zien genieten van een sport evenement als deze.

Voor alle sportorganisatoren, de binding in sportevenementen zit hem niet in harde muziek, flitsende lichten en korte snelle flitsen en prikkels, het zit hem in de beleving van zelf doen en samen delen, eindeloos kletsen en leren van elkaars beleving en een groen t-shirt met paarse krokodil verdienen. Zodat je met een verhaal kan dromen van de volgende editie.

Dat zit in Wommels wel goed!

Links: Mijn vriend Justus en ik! rechts: De jonge atleten van Wommels.