"I love it when a plan comes together" Nationaal Kampioen 24h hardlopen!
De quote van kolonel Hannibal Smith, "i love it when a plan comes together", was na afloop van de 24h tijdens het Ultra festival te Deventer voor mij erg passend. Hannibal gebruikt deze quote vaak als slot zin, nadat er al een heel verhaal binnen de aflevering aan voorafgegaan is.
Vooraf had ik een paar doelen gesteld, de 24h uitlopen, proberen directe kwalificatie voor de Spartathlon te realiseren, ook zou ik wel graag nationaal kampioen worden op deze afstand. Net als in andere races start ik met hoge ambities, daarnaast ook wetende dat ik deze in de race los moet kunnen laten om mijzelf niet in de weg te zitten.
Wanneer laat je los en wanneer hou je vast. In de week voorafgaand had ik de hele week al last van de keel en afgelopen vrijdag kwam er ook nog hoofdpijn bij. Na een halve dag werken de middag naar huis gegaan en in bed gekropen om mijzelf tijd en rust te gunnen ter voorbereiding op de race. Het vertrouwen dat ik voor de race weer fit zou zijn was erg groot.
Voordat ik mijn verhaal van de race zal beschrijven wil ik eerst enkele voor mij heel belangrijke mensen noemen. Ik ben enorm dankbaar dat zij op deze momenten aan mijn zijde verschijnen en staan. Anja, voor al je geduld en tolerantie met mij. Mijn ouders, Auck & Willem, die altijd zichtbaar deelgenoot zijn van bijzondere momenten in mijn leven. Stefan Rorije, als trainer/coach maar vooral als betrokken vriend. Je leest mij goed, ik kan op je bouwen keer op keer, jou vertrouwen in mij geeft mijzelf ook veel vertrouwen. Stefan van der Pal, al jou eigen ervaring helpt mij, daarin voel jij goed aan wat er bij mij nodig is en ben je bereid daarop te investeren. En niet alleen bij mij maar zelfs ook andere deelnemers in de wedstrijd heb je weer verder opgang geholpen. Ik ben jullie allemaal enorm dankbaar.
Ook mijn sponsoren, Runpoint voor betrokkenheid, advies en materiaal. De vele mooie gesprekken en ontmoetingen die maken dat sport niet iets individueels is maar juist gedeeld. Mizuno, waar ik ook nu weer 24h op heb kunnen vertrouwen. Studio Smids, het bedrukken van mijn kleding en de website maar bovenal de inspiratie altijd je eigen creativiteit te benutten. Wytske Vermeulen van Topfysio Wommels, jij kent mijn lijf erg goed en daarmee pas je telkens de juiste behandelingen toe om mij voor de race fit te krijgen.
De organisatie van het Ultra festival Deventer met als voorman Ed van Beek, het hart van ultra is te merken, Henri is er ook de hele race bij aanwezig! De race kent geen poespas er omheen met entertainment die ook heel afleidend kan werken. Het is bij jullie de atleet en zijn prestatie zonder dat dit ten koste gaat van de gezamenlijkheid en passie van de sfeer binnen de sport.
Zaterdag 14 uur:
We gaan van start op de wielerbaan die nagenoeg 1300m lang is. De komende 24u zal dit het toneel vormen van veel persoonlijke verhalen. Tijdens de 24u zullen ook een 12, 6, 3, 1 uurs race georganiseerd worden. Zodat er steeds weer nieuwe medelopers zijn voor de deelnemers.
Hinke en Tjeerd starten snel in de eerste rondes. Ik loop samen met Jori en maak met hem het eerste uur vol. Ik merk dat ik met mijn aandacht ook voor in de race ben. Maar dat ik niet van mijn plan af wil wijken, omdat zij te hard van startgegaan zijn.
Nadat de uren verstrijken loop ik in op Hinke en neem positie 2 in. Tjeerd heeft ruim een ronde voor op mij. Maar langzaam lijkt hij ook wat averij op te lopen. Na ruim 40km passeer ik hem, hij lijkt met kramp/fysieke last langs de kant te zitten. Mijn plan en tempo verloopt goed, ik lig minimaal voor op schema. Ik krijg veel aanmoedigingen en loop super constant.
Tja rondjes…Jort hoe doe je dat? Ik ben altijd veel aan het nadenken en kijk veel om mee heen wat er gebeurt. De eerste 10 rondes gaan vooral over eigen ritme en gezelligheid. Daarna vloeiend over in contact maken met andere lopers, leuke gesprekken, complimenten. Veel lopers gaan na verloop van tijd muziek luisteren. Voor mij geen muziek, ik wil luisteren naar mijn lijf, de omgeving en de andere lopers. Al het andere voelt als afleiding.
Ik denk na over bekende lopers die me voor gegaan zijn en de strategieën. Ron Teunissen, Jan Knippenberg. Stefan met zijn Elfsteden triathlon. Ook over mijn op komst zijnde deelname aan de Spartathlon, waar veel andere lopers hier ook aan mee zullen doen.
Een van die lopers is Jaapjan, hij zat eerder bij mij in Zwolle op de opleiding. 2 jaar geleden op de boot terug trof ik hem weer. Hij na zijn eerst ultra 60 en ik nade 120. Daarna contact gehouden. Nu dit jaar samen op de 24u en de Spartathlon.
Terug naar de race. Ik deel het in blokken van 6 uren in. Elke 6 uren iets mogen terugvallen in totaal kilometers. Waardoor ik uiteindelijk tussen de 230-265 km uit zou moeten kunnen komen.
De 24u is een lastige race, de finish komt elke minuut een minuut dichterbij voor iedereen. Dus zelfs slapende kun je de finish halen. Maar toch kan een snellere deelnemer op je in lopen of voorliggen waardoor er toch een gek besef van een wedstrijd ligt. Nadat Anja en mijn ouders na enkele uren weg gaan komt Stefan Rorije mij de avond lang verzorgen.
Dat is fijn hij kent mij goed en we overleggen gemakkelijk welke acties handig zijn voor het moment. En zo gaan we de avond in naar de nacht.
Het wordt stiller, de sneller lopers van de 6 uren zijn gefinisht (90km!!) Maar gelukkig starten die van de 12uren om de hele nacht tot in de ochtend te overbruggen. Hinke blijft steeds op 1 a 2 rondes achterstand. Mijn doel is dit uit te bouwen door de nacht heen. Maar mijn voedingsbehoeften zorgen steeds dat wat ik aan voorsprong opbouw ik met een korte pauze weer verlies. Kortom dat is moeizaam racen. Het gaat tussen je oren zitten, de tijd gaat verder zonder dat je er iets voor hoeft te doen maar voor je positie moet je strijden. Dus hoe hard je ook werkt je komt niet eerder bij de finish. Dat is een moeilijk mentaal spelletje. Dat is ook het moment dat de sportdrank even einde verhaal is. De voeding lukt al een tijdje niet zo goed, het komt er na 100m weer uit. Wisselen van strategie, er is in ieder geval weer ruimte genoeg voor nieuw voedsel in het lichaam. Nadat Stefan Rorije vertrokken is rond middernacht loop ik even zonder verzorging. Niet veel later komt Stefan van der Pal mij de nacht door helpen. Hij pikt het gelijk op waar naamgenoot Stefan het achtergelaten had. De persoonlijke ervaring van hem helpt mij goed met de voeding en vlot door gaan.
Ik weet de afstand met Hinke uit te bouwen tot 4 rondjes. Daarna blijkt ze voor dat moment kapot gestreden en kiest ze te gaan slapen. Harm Wiegers die op dat moment al geruime tijd als 2e man loopt. Zit ook in dezelfde ronde als Hinke. Hij loopt enorm vlak en neemt nauwelijks zichtbare pauzes. We hebben onderweg enkele keren contact, leuke gesprekken hoe je elkaar motiveert. Je bent zowel mede als tegenstanders wat een fijne sfeer is als motivatie. De verzorging van Stefan verloopt goed, zowel even de benen los masseren en voeding als peptalk. Ik zit eigenlijk wat te vaak stil op de stoel. Het lukt me ook bij Harm steeds de voorsprong uit te breiden. Per 12 rondjes kan ik 1 ronde voorsprong opbouwen. Door dan eerst te blijven hangen rond deze ronde hou ik mijn rusten kort daarna opbouwen tot een halve ronde en dan versnellen tot de ronde vol is. De nacht is enorm mooi met fakkels rondom de baan. Tussen 4 en 6 slaat de vermoeidheid toe. Mijn lichaam wil wel even slapen, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling, daar zijn Stefan en ik het over eens. Nadat Stefan rond 6.30 vertrekt en ik mijn dankbaarheid getoond heb, zal het enkele uren duren voordat Anja er weer is. Tot dat punt heb ik de voorsprong opgebouwd naar 7 rondes en moet ik het zelf wat rooien.
Een prachtige zonsopkomst, geweldig om te zien hoe de medelopers door blijven gaan. Sommigen hebben de nacht doorgewandeld anderen blijven maar doorlopen in vast tempo.
Ik ben erg blij Anja weer te zien, dat voelt weer als houvast. Het is even zoeken omdat Anja een andere verzorgingsstrategie gebruikt dan Stefan. Ik mopper wat.
Dat wordt ineens veel erger omdat Harm besloten heeft andere schoenen aan te trekken (carbon). Zijn bewegen is meer geactiveerd, veel sneller richting de 5’ per kilometer. Binnen korte tijd heeft hij een ronde terug gepakt. In dit tempo gaat die voorsprong snel opdrogen. Ik probeer zijn tempo te matchen waardoor het gelijk blijft maar dat is niet de duurzame strategie voor de resterende tijd. Ik spoor Anja aan om scherp te zijn met aangeven zodat ik geen tijd verlies. (Sorry schatje voor mijn mopperen)
Na enkele rondes besluit hij toch weer de schoenen te wisselen en valt weer terug in zijn steady tempo van de nacht.
Ondertussen zitten we in de laatste 4 uren. Het begint warmer te worden, de vermoeidheid neemt alleen maar toe. De kilometers gaan langzaam net als de tijd.
Ik weet dat Harm in zet om de 210km te halen als kwalificatie voor het WK in Frankrijk. Daar kwam zijn versnelling ook vandaan. Ik wil minimaal 232km halen net iets verder dan ik ooit geweest ben. Maar kapot lopen is niet verstandig met het vooruitzicht van de race in Griekenland. Mijn ouder arriveren en ik heb moeite om de rondes nog te kunnen rennen. Harm heeft de 210 gehaald en wandeld ere rondes met zijn entourage. Ik stel mezelf nog minimaal 12 rondes te lopen en dan te kijken naar de resterende tijd. Die 12 rondes gaan moeizaam waarvan ik een aantal wandelend afleg. Andere schoenen aan en met tegenzin wandelen. Als ik besluit mijn laatste ronde in te gaan loop ik deze samen met mijn moeder. Daarna is het nog 20’ ik ben moe en plof neer in de stoel totdat de toeter gaat….ik ben over en uit.
Nationaal Kampioen, 232km in 24u. Een hele nuttige training voor de Spartathlon. En mogelijk directe kwalificatie voor eventueel volgend jaar of misschien deelname aan WK 24u.
Het zijn geen zaken waar ik nu mee bezig ben.
Wel is het fijn die andere lopers ook te hebben zien slagen, strijden en falen.
Tjeerd bedankt voor je strijd, we zetten het voort goed herstel!
Harm, geweldig hoe jii constant loopt en hoe mooi we elkaar steeds hebben gezien in elkaars kracht. Positiviteit sterkt!
Brian, voor je inspirerende shirt teksten. Endy en Arjan voor jullie continue aanwezigheid op de baan. Mascha mooi doorgezet en blijven lachen. Hinke, op naar meer tevredenheid!
Alex, voor meer dan 24u inspiratie. Alexander, mooi dat we de tent deelden prachtig doorgelopen. Jaapjan, jammer dat je niet met me de nacht in kon, we hadden er een leuk festival feestje van kunnen maken. Op naar Greece!
Nu herstel en een gedegen opbouw maken voor Griekenland.
“I love it when a plan comes together” zoals te lezen was gaat er een heel avontuur aan vooraf maar doorsta je alle elementen dan kunnen realistische plannen best eens een goede uitkomst hebben! En zo niet, goed geprobeert!
Comments