Terug naar de basis tijdens de ‘Vechtlust triathlon’

Zoals bij veel zaken in het leven dient plezier de basis te zijn. Soms mist dat even al dan niet door een duidelijke reden. In mijn geval, na de teleurstelling van de Frysman stapte ik 2 weken later weer op de fiets om het gevoel en plezier weer terug te vinden door een lange rit naar Texel te maken.

Helaas zat ik die dag nog niet lekker op mijn fiets en had de benen ook niet om het vervelende gevoel van de Frysman te vervangen voor een beter gevoel. Tot overmaat van ramp kom ik ook nog ten val door een kuil in het wegdek.

Huid flink beschadigd (pijnlijk maar niet onoverkomelijk), fiets kapot (prijzige reparatie en lang geduld hebben), mentale schade (moeilijk mee om te gaan en de duur…..)

Kortom lastige weken om een zomer door te komen in aanloop naar een prestatie op WK Ironman op Hawaï.

Op welke manier vind je de motivatie weer terug om weer met een ontspannen gevoel met

plezier te kunnen trainen voor een tot de verbeelding sprekend evenement.

Voor de mensen die dachten dat mij altijd alles gemakkelijk af gaat, nou nee dus. Het is en blijft constant zoeken naar de juiste balans, aan de goede kant van de streep is dat heel leuk omdat het gevoel telkens het vinden van balans bekrachtigd. Aan de moeilijke kant van de streep mist dat gevoel als krachtige energie bron om dagelijks uit te kunnen putten.

Dit kennen we allemaal wel van de mindere periodes in onze levens. Vaak is sport/bewegen een goede manier om die balans of dat gevoel weer terug te krijgen. Helaas was dat bij mij juist steeds de bron en bevestiging van dat nare gevoel.

Toch doorzetten, verwachtingen bij te stellen en dag voor dag trainingen in te passen in het totaal van alle activiteiten. Dit levert weer meer balans en positief gevoel op om toch te doen wat ik graag doe. Afgelopen weekend was daar weer een prachtige bevestiging van. En daarbij een aanrader voor iedereen.

‘De Vechtlust triathlon’

Op de fiets samen met Willem ‘ruwe diamand’ Wijma naar Zwolle. Alles tegen de wind, mooie route en goede gesprekken. We komen aan bij de Vecht, het prachtige water dat langs Zwolle stroomt. Justus en Bertha wonen zomers met hun boot op de Vecht en in de winter in centrum Zwolle. Dit samen met vele andere scheepsbewoners die samen een gemeenschap vormen op de Vecht. Dit jaar de 3 e editie van de ‘Vechtlust triathlon’, een triathlon voor jong en oud met als belangrijkste doel; Samen beleven.

Er wordt over 5 scheepslengtes gezwommen, het fietsen is een 17 km heen en terug over de dijk, het afsluitende onderdeel lopen is 4 km over heen en terug route door stukje bos en naar een bunker deze aantikken en weer terug.

Het parc fermé is een stuk weiland waar je de fiets zelf mag neer leggen, ook je OV fiets, of je aangepaste fiets, groot of klein ze staan er allemaal.

Na de briefing waar de verschillende nationaliteiten (Duits, Spaans, Indonesisch en Fries) benoemd en toegesproken werden.

De start naast het schip op de toon van de scheepstoeter, zwemmend richting de pond waar je uit het water mag klimmen, na de 5 scheepslengtes de wisselzone in en op de fiets de stoepkrijt pijlen volgen, na het keerpunt bij de gele vlag is het de terugreis alle andere deelnemers aanmoedigen en het plezier delen. Bij terugkomst rennen en de rode kaartjes door het bos volgen keren en daarna de andere lopers aanmoedigen. Na mijn finish in 48’ (parcoursrecord) en weer een heerlijk race gevoel verder is het vooral iedereen aanmoedigen en binnenhalen op de finish.

Prijsuitreiking is in vele categorieën en vooral een gezamenlijk ding. Het leuke is dat je naderhand op de gezamenlijke BBQ nog over alles kan napraten en veel deelnemers aan hun eerste triathlon kan aanmoedigen om het nog eens te doen en natuurlijk wat tips.

Dit levert weer een goede basis aan mijn gevoel op. Hopelijk werkt het door en kan ik lekker

doorbouwen richting Kona in oktober. Dank aan Justus en Sofie voor de organisatie, en Willem en Anja als mede reizigers op deze dag.