Indian Summer Ultra 120
Indian summer ultra
Een race die al enkele jaren op mijn lijstje stond. Helaas vorig jaar kort voor de datum toch nog afgelast.
Dit jaar nieuwe ronde en kansen.
Ik ben goed hersteld van de Ironman al was die inspanning de afgelopen weken nog wel te merken.
In alle vroegte 4.00 rijd ik met Mark naar Rolde.
Bespreken de raceplannen en nog even goed eten.
Startnummers ophalen en dropbag inleveren.
Bij de voorbereidingen vooraf nog gezellig in gesprek met Arie van der Steen en Bob van der weg. Mannen met al wat mooie ervaringen in dit wereldje. Verder veel andere bekenden van zowel trails als triathlons.
Voor mij is het vandaag weer nieuwe ervaringen opdoen, vorig jaar zelf de 100km gelopen verhard. Nu weer een stap verder naar 120km en dat grotendeels onverhard. Ik heb een inschatting gemaakt dat ik rond de 5’ per kilometer lang vol zou moeten kunnen houden. Daarmee zou ik in de kop van de wedstrijd mee kunnen doen.
(Was het allemaal maar zo planbaar )
Na een mooie startshow vertrekken we om 6 uur. Donker, hoofdlampjes aan het duister in.
Ik loop vooraan mee we en er wordt wat gesproken.
Na 4 kilometer kom ik los van de groep en breidt mijn voorsprong wat uit. De route is prachtig door het stille bos. En steken vlak voor mij reeën over de weg. Het tempo is goed maar misschien wel wat aan de snelle kant. Na 18 kilometer is de eerste verzorgingspost. Veel mensen al op de been in de vroegte en een goede sfeer. Ik pak een banaantje en vertrek gelijk weer.
Ik besluit mijn tempo iets aan te passen gezien de nog af te leggen afstand
Het is nog steeds donker, achter me zie ik soms een flits van een hoofdlampje maar de meeste tijd breng ik alleen stilletjes in het donker door.
Vanaf 22km wordt het stil aan licht.
Op 26k zie ik 2 achtervolgers verschijnen. De eerste heb ik een kort praatje mee hij neemt deel aan de team. De 2e is Daniël, hij doet ook de solo 120, we hebben kort even contact over hoe het gaat tot nu toe. Zijn tempo is hoger en hij neemt de horden in het bos veel agressiever. Ik besluit mijn eigen tempo te behouden en wens hem een goede race toe.
Lekker mijn eigen tempo lopen, beetje verkeerd lopen omdat ik eerder de reflecterende lintjes kon volgen en nu bij daglicht ineens op kleur moet letten. 200m geen lintjes geeft twijfel gelukkig zie ik parallel aan mijn pad lintjes 20m rechts van mij hangen en kan weer de route vervolgen.
Bij km 38 is weer een verzorgingspunt. Daniël is daar nog. Ik vul mijn tassen weer bij, is een beetje een knoeiboel met poeder, hoofdlampje af en nog iets eten van de tafel en gelijk weer verder.
De marathon afstand voorbij, mooi door de bossen veel enthousiaste mensen onderweg.
Tussen 45 en 50km een klein dipje met wat zoeken naar de voedingsbalans, wat smaakt goed, krijg ik gemakkelijk binnen en geeft voldoende energie. Ik bedenk me dat ik eigenlijk net wat te weinig gegeten heb op de vorige verzorgingspost.
Gelukkig is er op km 56 weer een post, waar ik wat extra eet en mijn dropbag staat zodat ik mijn voorraad aan kan vullen. Daniël zit op een stoel en krijgt wat medische attentie omdat hij onderweg gevallen is. Het is een levendige boel op de post en aanvullen verloopt snel. Daniël is alweer vertrokken. Ik er maar weer achteraan.
Mijn cadans en ritme blijven goed en dat is mijn taak voor de rest van de race, dat gaat mij ver brengen. Na de helft van de race op ongeveer km 63 krijg ik Daniël weer in het zicht. Nabij 66km ben ik op schootsafstand genaderd. Ritme goed al is het lange stuk over meerdere kilometers door het natte lange gras in het weiland killing. Op 69km ben ik hem weer voorbij en zet mijn tempo door. Er komt nog een teamloper achterop en voorbij. En wederom een stuk lang nat gras en voor de zoveelste keer natte voeten.
Voorafgaand aan de loop heb ik mijn voeten ingetaped om beschadigingen tegen te gaan door nattigheid en wrijving. Dit na de beschrijvingen van Maarten Schön (ervaren ultraloper) die dit beschrijft op zijn website. Voor mij goede gelegenheid hier ervaringen mee op te doen. Tot nu toe werkt het want er is geen last!
Gebukt onder een tunneltje door en gas geven.
Ik begin weer leeg te raken en heb niet goed helder hoever het nog is naar de verzorgingsplaats toe. Gelukkig zijn daar op 78 km mijn ouders die altijd cola en water paraat hebben. Precies wat ik nodig had. Ik sta even stil en zie Daniël naderen en samen vertrekken we weer in de richting van meer kilometers. Ondertussen weet ik dat de verzorgingspost op een kleine 3 km is.
Daar aangekomen in de ‘schaapskooi’ is er weer levendigheid en gezelligheid. Even mijn voedingsplan aanscherpen. Vanaf nu meer eten bij de verzorgingspost en onderweg ga ik alles met de resterende gelletjes doen dit ik nog heb. Nog 41km te gaan. Daniël komt binnen en zijn verzorgingsteam staat klaar hij ploft neer en zijn tas wordt bijgevuld. Ze helpen hem in een schoonshirt. Ik sta ondertussen met Ronald Meijer te kletsen. Hij doet de 50k. Lang leve de sociale contacten. Ik vraag Daniël of hij klaar is te vertrekken, hij geeft aan dat hij zo komt dus ik vertrek en heb gelijk de pace weer te pakken. Gek dat steeds verder in de race het steeds beter op z’n plek valt. We zijn aanbeland op het Baloërveld. Zand paden en heide gebied. Ik haal veel 50km lopers in. 1 moment van een omkerende maag maar daarna gaat het weer vlot. Na 90 km staan mijn ouders weer langs de kant. Nu geen attentie nodig. Maar de support is goed. Nog 10 km naar het laatste punt van verzorging. De hele dag door kom ik het mediateam van de organisatie tegen. Die terugkomende support is ook erg leuk, ze duiken zo ineens ergens op.
Op 103 km is wederom een gezellige post. Ik word goed verzorgd en zorg dat ik niets te kort kom. Het verzorgingsteam van Daniël staat er ook al. Ik verwacht niet dat ik hem ga treffen. Mijn tempo is erg goed en constant, op het laatste punt dat ik hem trof was zijn tempo al een stuk lager.
Nog 20 km, goed drinken, soepel doorlopen en 3 gelletjes nemen. Ik groet de mensen van de post en vervolg mijn weg.
Ondanks dat de kilometers gaan tellen is dit in het tempo en cadans niet te merken.
Op 114 km staan mijn ouders nog een keer een slokje cola is altijd welkom en nog 7 km knallen. Ik tel de kilometers af wat altijd in het slot zwaar is. Nog een keer over het Baloërveld terug.
Ik heb ik het laatste traject ook de top 3 van de 50km nog gepasseerd, daar werd ik door 1 van de lopers op aangesproken dat het wel als 'vervelend' ervaren werd. Sorry, dat is niet de bedoeling. Iedereen doet zijn prestatie op zijn eigen niveau, en dat maakt het nou zo leuk.
Laatste kilometer, beseffen dat je een wedstrijd over 120km gaat winnen, verder dan ik ooit geweest ben en soepel over de streep.
Blijdschap en vertrouwen in één, daar train ik al jaren voor en ik ken mijn lijf steeds beter, ik heb goede ondersteunende betrokken mensen om mij heen die mij ondersteunen bij het nastreven van deze uitdagingen. En zo mag ik hier winnen.
Naast mij op het podium Daniël (2e) en Alex Olieman (3e).
Mark heeft de race mooi volbracht 87km. Bob helaas uitgestapt na enkel klachten, Arie een pittige race met de mindset op finish. Ronald prima finish op de 50!
Dank aan de organisatie (Winfried en alle vrijwilligers) voor een geweldige dag, goede sfeer en een prachtige race.
Mijn ouders (Auck en Willem voor de ondersteuning). Mijn trainer Stefan voor het bouwen aan mijn vorm, jaar na jaar.
Sponsoren Runpoint Leeuwarden, Mizuno en Studiosmids voor de ondersteuning.
Anja voor de tijd en ruimte voor dit soort gekke uitspattingen.
Op 114km, 'je ziet er bijna niets van'
