Het waren VAM(tastische) 12 uren

Nieuwe uitdagingen in voorbereiding op de gestelde doelen. Afstanden proberen te vergroten, duur verlengen en vooral ervaring opbouwen. De VAM12 uurs race leek daarin een goede voorbereiding. De hoogte meters zijn zeer geschikt in voorbereiding op de Norseman. De uren natuurlijk ook en tevens nuttig voor het toewerken naar meer ultra afstanden. In de verkenningstocht 2 weken terug met Atze Wiepke mijn doelen al bijgesteld, de hoogte meters en het offroad lopen vormen toch een grotere uitdaging dan vooraf ingeschat. Dus doelen bijstellen.

In de ochtend met Atze en Andrea naar Wijster op naar de VAMberg. Daar aangekomen in alle rust voorbereiden, andere atleten spreken en toewerken naar het uur van de start! De start is bovenaan de berg en de eerste 200m over het asfalt om de grote groep wat te spreiden voordat we door het hekje gaan over het mountainbike parcours. Heerlijk vollebak uit de startblokken knallen. Samen met een atleet op de 6 uurs race slaan we al snel een gat en gaan als klimgeiten de paden over. VAMberg parcours Het parcours voor deze race is 3,3 km lang, vrijwel alles is gravel of bospad. Er zijn stukjes singel track en er zijn rotsformaties. Dat alles loopt op en neer rondom de VAMberg. de 90 hoogte meters per rondje zijn een serieuze uitdaging. Na elke ronde kom je bovenop de berg door de tent, wordt je nummer gescand en is er ruimte voor verzorging. Het doel is in 6 of 12 uren zoveel mogelijk rondes af te leggen. Diegene met de meeste rondes is de winnaar. Dit alles heeft de organisatie gestoken in een Oostenrijks jasje. Alle bewegwijzering is met Oostenrijkse vlag, berghuisjes, muziek over bergen, heuvels en hoogte.

De eerste rondes gaan enorm vlot, ongeveer 17 minuten per rondje, dat levert een ruimte voorsprong op mijn plan op. Mijn gestelde doel is 120 km halen, daarvoor moet ik elk uur 3 rondes afleggen en zal het een totaal van 36 rondes zijn. Na 3 rondes is de prognose nog 141 km. Zelf weet ik allang dat dit niet realistisch is. Dat blijkt ook wel als ik na 8 rondes al iets meer rust moet gaan inlassen. De verzorging is geweldig en de support ook. Het onderlinge contact tussen atleten is erg inspirerend. Met Atze drink ik een kopje koffie. Met Anton-Jan en José van de Looppraat podcast heb ik ook steeds even contact. Andrea is elke ronde betrokken om te checken of ik wat nodig heb.

Mijn broertje Justin komt met zijn vriendin en zoontje kijken.

De eerste dip zit tussen de 3 en de 4 uren in. Het verloopt allemaal wat moeizamer en het eten valt minder goed. Ik lig op de 12 uurs ruim op kop maar merk ook dat ik wat in begin te boeten op mijn gewenste pace. Na veel gegeten te hebben bij de verzorgingspost komt ook alles er ineens uit 200m na de start van de nieuwe ronde. Dat lucht op en maakt dat ik weer even met de aandacht terug ben. Ritme krijgen en stiekem ook weer even lachen om mijzelf bij het aangaan van deze avonturen. De dag voorafgaand heb ik mensen gevraagd mij te voorzien van input waar ik de dag mee bezig kan zijn in mijn hoofd. Er zijn zoveel leuke reacties gekomen dat ik mij geen moment heb hoeven vervelen. Vooral de gezamenlijke herinneringen zijn zijn veelvuldig voorbij gekomen. Ook al loop je dan je eigen race het gevoel is dan echt wel dat je niet alleen bent.

Na 4 uren begint het rustiger op de rondes te worden. Enkele 6 uurs lopers stoppen al of er wordt iets meer pauze genomen. Vlak voordat we het 5e uur in gaan neem ik een langere pauze. Atze heeft dan ook even rust en zit allang niet meer in de comfort zone. Het is mooi elkaar te kunnen ondersteunen. Ik adviseer hem nog 2 rondes te doen. We gaan nu tegelijk starten en daarna heeft hij nog ruim 30 minuten om een laatste ronde te gaan doen. Prachtig hoe je elkaar weer even in het zadel kan helpen. Het is ondertussen warm, zonnig en er staat weinig wind.

Na 6 uren begint het echt rustiger te worden. Ik heb ondertussen de 18 rondes volbracht en lig virtueel nog wel op schema. Ik weet wel dat het tempo al niet meer is wat het daarvoor was. Dus er komen geen 18 rondes meer bij. Ondertussen zijn mijn ouders ook aangekomen als support. Dat is erg prettig om zo elk rondje nog wat meer aanspraak te hebben. Ook zijn Tsjomme en Coby als verrassing komen kijken. Dat is erg leuk om de beleving even mee te kunnen delen. Zo'n supportcrew is elke ronde fijn om naar toe te leven.

Het nadeel is dat het zelfmedelijden wat de kop op steekt ook gemakkelijk 'teveel' aandacht krijgt waardoor ik geneigd ben teveel toe te geven aan willen rusten. Het zij dan even zo.

Ik vind een nieuw doel in een goede voorsprong te behouden op de nummer 2 zodat bij eventuele tegenslagen ik niet gelijk mijn koppositie kwijt ben. Daarnaast is mijn actieve doel blijven 'rennen'. Veel atleten zijn geneigd omhoog te gaan wandelen. Voor mij blijft de insteek alles in het rondje rennen en dan even rust zodat ik meer tijd heb voor verzorging.

Zodra Anja ook arriveert is dit voor mij weer een duidelijke baken. Anja is niet gevoelig voor mijn zelfmedelijden en kan met haar omgang daarin mij gemakkelijk triggeren in precies op het randje te gaan zitten van wel en niet comfortabel. Mijn ronde tempo komt dan echt in steady state. Ik kan redelijk soepel blijven lopen, kan blijven rennen, forceer nergens en kan langzaam mijn voorsprong uitbouwen. Op rondje 25 besluit ik dat ik de 30 rondes/100km ga volmaken. Daar ligt mijn aandacht. Het is rustig en stil op het parcours, sommige stukken ben ik helemaal alleen. Eigenlijk ben ik dan op mijn best, in mijzelf in mijn focus en door blijven gaan. Bovenop weer even sociaal bijtanken voor de volgende ronde.

Qua voeding val ik steeds meer terug op sportdrank, cola, bananen en om de ronde soep/bouillon of noodles. Elke keer dat ik in de rondes de kramp voel opkomen kan ik dit erg goed tegen gaan met het zout in bouillon. 'Soep er in, kramp er uit' is een motto vandaag. Ik heb nog 1,5 uur voor 3 rondes. het lukt me dit binnen 70 minuten te doen en ik heb de mogelijkheid hebben voor een extra ronde. In de afgelopen ronde besloten dat het de laatste zou zijn. Ik neem mijn genoegen met 30 ronden, 100km en de 1e plaats. Fantastisch gezelschap gedurende de dag. Zowel op het parcours als langs zij.

Mijn doelen behaald: - Heel blijven, niet mijn aandacht verliezen voor lijfsbehoud.

- Hoogte meters pakken voor Noorwegen, na 20 ronden had ik al 1800m!

- Mijzelf tijdens de race een limiet geven. 100km/30rondes werd de focus.

- Heel veel plezier beleven met anderen.

- Aandacht houden voor een wereld groter dan een rondje van 3,3km.

Grote dank aan iedereen die mij een aanmoediging, aandachtspunt of herinnering meegegeven heeft. De organisatie/Winfried voor het neerzetten van een prachtig evenement met tiptop verzorging een motiverende sfeer en vooral een machtige uitdaging! Mede lopers bedankt voor aanmoedigingen, delen van plezier en het prikkelen van elkaar.

De supporters van de dag! Andrea, AW & âlden, Tsjomme & Coby, Auck & Willem, Justin & Martje en Benja, en natuurlijk Anja. Het is zo enorm fijn dat jullie de moeite nemen er voor mij te zijn vandaag!

Mijn Sponsoren, waar ik steeds weer op kan rekenen bij het aangaan van nieuwe uitdagingen en trajecten. Er komt nog veel meer!!!