Hardlopen bij 'Zestig van Texel' is totaalbeleving

Ik zou hier de hoogtepunten van de wedstrijd als verslag kunnen typen, zodat een kort verhaaltje een in kijk geeft in de race. Voor mij voelt dat niet als passend, de wedstrijd staat niet op zichzelf en niet los van vele andere zaken rond de wedstrijd. Daarom een verslag van de totaal beleving van dit weekend tijdens de 'Zestig van Texel'. Hierbij de long read.

Al weken lang keek ik uit naar dit weekend, mijn eerste race van 2022, mijn debuut bij de 'Zestig van Texel' een wedstrijd met een rijke geschiedenis op het gebied van ultralopen.

Voor mij niet de 60 kilometer maar juist de dubbele afstand de 120 kilometer, omdat mij dit nu eenmaal net iets beter ligt. Vrijdag samen met Anja vertrokken en niet veel later komen ook Stefan van der Pal en Marianne en de kinderen en honden, en op zaterdag zal ook Marco nog aansluiten. Kortom met sportvrienden op een prachtige locatie een weekend op pad. Na een pannenkoeken maaltje sluit ik de vrijdag af in de Stayokay in Den Burg, de organisatie heeft deze avond een programma met een quiz en een documentaire.

Tijdens de quiz ga ik glorieus ten onder, tijdens de docu bloei ik weer heerlijk op.

Het is de NOS andere tijden docu over Jan Knippenberg de oprichter van deze loop. Zijn 1600 kilometer hardloop avontuur naar Stockholm is prachtig door zijn broer in beeld gebracht. Ik kijk vooral naar de mooie soepele tred waarmee hij loopt en herken mijn eigen lopen daarin, het wordt een ankerpunt om zondag tijdens de wedstrijd ook mee bezig te zijn. Daarnaast luister ik naar de verhalen rondom dit avontuur en de beleving van het lopen.

"lopen is geen sport maar een manier van reizen" aldus de pionier van het Nederlandse ultralopen.

Op de vrijdagavond heb ik ook van de organisatie nog een mailtje ontvangen. Omdat ik zelf geen mee fietser heb opgegeven hebben en ze verwachten dat ik wel meer vooraan loop bieden ze me een fietser aan. Dirk Eelman, hij kent het eiland goed en kan me ondersteunen waar nodig. Ik ga op het aanbod in, en zo zit ik zaterdagochtend aan een bakje koffie en koek bij geboren en getogen Texelaar Dirk Eelman en zijn vrouw. We maken kennis en het klikt al snel, Dirk heeft 2 maal de Elfstedentocht per schaats afgelegd en heeft meerdere malen geholpen en deelgenomen aan het evenement 'de Zestig van Texel'.

We maken afspraken over de zondagochtend en op welke manier Dirk mij zou kunnen ondersteunen.

Marco is ondertussen gearriveerd en zo zijn we compleet. Stefan en ik besluiten toch nog even goed het gebied de Hors te verkennen. Dat is niet verkeerd gezien het zand er mul is en elke duin op de andere lijkt. We lopen rond en vinden de juiste oriëntatiepunten om de weg vanaf het strand naar de weg te kunnen vinden.

5 weken terug zijn we met Willem Wijma al voor een verkenningsronde van 60+ km geweest zodat we het grootste gedeelte van de route al goed kennen.

Ondanks dat er bij mij best al wat spanning aanwezig is, zijn er genoeg leuke en afleidende dingen waardoor ik rustig genoeg kan blijven.

Na het klaar leggen van de spullen voor de wedstrijd en het inpakken van het racevest en natuurlijk onze gezamenlijke pastaparty gaan Anja en ik nog samen naar de Stayokay.

Thijs Feuth, hardloper en schrijver woonachtig in Finland geeft een lezing. Deze lezing sluit erg goed aan bij mijn loop beleving, zowel op basis van gevoelens die bij het lopen horen als ook de gedachten rond betekenisvolheid van het lopen en het waarom. Dit brengt me nog meer in de juiste loop sfeer voor wat komen gaat. Eigenlijk had ik al in bed moeten liggen, maar de inhoud is meer waard dan het uurtje slaap dat ik zou missen.

De dag

Om 3 uur gaat de wekker, in de nacht waarin de zomertijd in gaat is het dus eigenlijk 2 uur ;)

Ontbijten. laatste voorbereidende handelingen en dan op pad naar de start die om 4.35 zal zijn. Bij de Stayokay tref ik Dirk en zorg dat hij de spullen van mij overneemt. Ondertussen begroet ik nog wat andere mensen die ik ken of heb leren kennen dit weekend.

Martien Baars en Henri Thunnissen zijn wedstrijdleiding en starten iedereen weg om 4.35

27 lopers op de 120km en later in de ochtend zullen er nog ruim 600 van start gaan op de 60km en estafette.

Het is prachtig in het holst van de nacht met de hoofdlampjes de eerste ronde over de wielerbaan, ik loop samen met Irene Kinnegim, ultraloopster waar ik zeer veel ontzag voor heb en tevens winnaar van editie 19'. Bij het verlaten van de baan komt Geert Ceuppens (Belg en winnaar van editie '19) voorbij en gedrieën gaan we op gedurfd tempo weg. Ik geef Dirk een seintje waar ik loop. Zodat hij op de fiets kan gaan aansluiten.

Voorafgaand heb ik Dirk mijn ambities en plannen niet laten weten, daar is gedurende de race nog genoeg tijd voor en ook om elkaar beter te leren kennen. Dirk laat gelijk zijn toegevoegde waarde al blijken in Oudeschild, waar hij mij maar ook de 2 voorgangers naar de juiste route dirigeert. Daarna moet ik even een sanitaire stop plegen, dit levert een gaatje op tov van Irene en Geert. Ik maak me daar niet zo druk om, de dag is nog lang. De lange rij lichtjes achter me is betoverend. De natuur op dit tijdstip is stil, af en toe staat er een toeschouwer in het duister. De kilometers gaan vlotjes en het voelt goed. Dirk vertelt zo nu en dan wat over de omgeving en we kijken samen uit naar de zonsopgang die na 2,5 uur na de start zal zijn. binnen 11 kilometer de 2e sanitaire stop (laat het geen gewoonte worden), waardoor Bram van Rijswijk mij ook voorbij gaat. Hij heeft een zeer scherpe tijd staan op 100km en is dus geduchte tegenstander. Dit is voor mij het eerste moment dat er een knopje om gaat deze race. Ik besluit de pace snel op te pakken en de aansluiting met Bram weer te zoeken. Nabij de Schorren moet hij ook even sanitair stoppen en loop ik weer in 3e positie. Heel stilletjes aan is aan de horizon een komend licht te zien, het andere licht wat we zien is het licht van de vuurtoren noordelijk van de Cocksdorp. Daar moet ik heen met nog ruim 5 km te gaan. Op het noordelijke punt draaien we het lange fietspad op door de duinen richting de Slufter. Ik vertelt Dirk dat als dit tempo zo door kan gaan voor de rest van de wedstrijd ik bijna 20' onder het parcoursrecordtijd eindig. Hij kijkt op en beseft dat het echt wel heel hard gaat. We genieten van de opkomende zon en na ruim 30 km rechtsaf de duin over het natuurgebied de Nederlanden in. Ik kom langzaamaan weer dichter naar Irene toe. En zit ruim 2' achter Geert. Ondertussen is het mooi te merken dat Dirk steeds beter door krijgt dat ik mijn plannen goed in mijn hoofd heb en daarnaast me ook niet te druk maak.

Voordat ik bij paal 21 het strand op ga wissel ik mij sportvoeding nog even. Dirk zie ik pas 5 km verder weer als ik het strand af kom. Het is zoeken naar het juiste spoor op het strand. Soms is het mul aan de waterlijn is het harder maar kun je niet overal langs vanwege water wat er nog staat. Ik passeer het 42 kilometer marathon punt in 3.09 en samen met Irene verlaat ik het strand.

Ik pik Dirk weer op die nauwelijks tijd heeft gehad voor een kopje koffie ;), en probeer het goed te maken door te af te spreken dat we voor het wielrennen vanmiddag weer thuis zullen zijn. Door het bos is een mooi stuk en gaat vlot qua tijd en kilometers, er zijn spechten te horen en af en toe staan er mensen langs de kant, zo ook Anja voor het eerst deze dag. Ik ben blij haar te zien en stel Anja en Dirk aan elkaar voor, ik loop door en zij regelen nog even verse verzorging. Bij paal 12 wederom het strand op voor een veel langer stuk. Voor me zie ik Geert lopen, hij levert qua snelheid wat in. Op het zand kies ik een andere lijn waardoor is sneller dichterbij kom. Op ongeveer 53 km passeer ik hem, ik zeg tegen hem dat hij hard gaat tot dusver, hij antwoord 'jij ook'. Doordat ik mijn cadans hoog weet te houden pak ik wat meters. Ook weet ik door de verkenning gisteren met Stefan goed te navigeren en ben binnen mum van tijd weer van het strand, nog een stukje door de duinen en dan ben ik bij de weg, waar Dirk zich weer naar zijn fiets haast. Ik roep hem toe 'kom op Dirk' wat hij met een brede lach tot zich neemt. Dit is het laatste slingerende stuk tot het keerpunt bij de veerpond. Henri staat bij het keerpunt en tevens Anja en mijn ouders Auck en Willem. Snel even nieuwe flesjes in mijn rugzak en dan weer door. De eerste 61 km zitten er op. Het is nu grotendeels dezelfde route terug.

Samen met Dirk vertrek ik weer. Eerst kom ik Geert tegen, hij loopt niet meer zo soepel als in het begin, daar achter Irene, we groeten elkaar en lachen beide nog. Dan volgt Bram niet geheel soepel meer, daar achter Werner Roels (B), met mooie soepel tred loopt hij gefocust voorbij, Werner is winnaar van de 2017 editie.

Leonie Ton en ik groeten elkaar enthousiast. Ik volg haar sinds de Elfsteden ultra van 2018, zij was toen de 1e dame, ze ziet er nog fris uit. Vlak daarachter Lian Stadhouders met een prachtige looptechniek. Ik beweeg me weer ontspannen en in lekker tempo richting het strand voorbereid op wat komen gaat ruim 7km strand. Voordat ik de duinen in ga kom ik Stefan en Marco tegen. Ook zij zien er nog fris uit, natuurlijk een highfive en aanmoedigingen. Verderop staat Marianne nog met Yfke en Hero, en zo draai ik weer de zonnige duinen in. Richting het strand kom ik Alex Olieman nog tegen, hij was 3e achter mij bij de 120km in Drenthe. Aanbeland bij het mulle zand, groeten Dirk en ik elkaar en zullen elkaar pas later weer treffen. Op het strand is het zoeken naar het juiste spoor en wordt het warm met de volle zon. Ook de tegen wind uit het noorden maakt het zwaar. Elke loper die ik zie van de 120km groet ik. Zo ook Rene kromkamp uit Willemsoord.

Het begint voor mij nu wel zwaarder te worden. De kuiten zijn al vanaf kilometer 25 stijf, irritatie aan linker teen en kramp onder linker voet. Ik moet heel even stoppen, zucht, en dan toch weer verder. Ik zie de strand afgang al en vlot zorg ik dat ik weer in het juiste ritme kom.

Dirk staat al te wachten en we pakken het gelijk weer op, ik zie een verzorgingspost en hoop dat er iets van fruit ligt, ik ben daar aan toe. Helaas de post is nog niet bemand. Dit gebeurt pas later aangezien de 60 km nu net zal gaan starten. Glooien door de duinen en op naar het bos. Daar staan mijn ouders weer en maakt Cees Timmer prachtige foto's.

In het bos is eindelijk weer afwisseling, bochtjes, vogels, route markeringen met zaagsel. Midden in het bos bij een tentje staat een dj, even vlug stoppen en wat eten en weer verder. Na het bos stop ik nog even bij de verzorgingspost die wel bemand is. Ze zijn verbaasd dat ik er al ben. Heerlijk cola en sinasappels. Op na het 4e en laatste stuk strand. Ook dit stuk valt wederom zwaar vanwege de wind en het soms mulle zand. Nog 1 hoge duin over en ik ben van het strand af. Ik merk dat ik mijn voeding iets moet intensiveren. Zodra ik Dirk weer in beeld heb, ga ik zitten op een bankje, doe mijn schoen na wat vaker krampen weer goed, blikje cola en gelletje er in. Hoek om en het natuur gebied in, na een kleine kilometer op 85kilometer moet ik toch heel even stoppen en nog iets eten, Dirk kijkt wat bedenkelijk, op het moment dat we om kijken zien we Werner aankomen. Dit is voor mij het moment dat ik een keuze moet maken, blijf ik door miepen met stoppen en twijfelen of pak ik door. Ik besluit met een hap banaan en 2 flinke slokken water het op een lopen te zetten. In de week voorafgaand had ik bedacht dat ik toch echt wel voor de eerste plaats zou willen gaan, nu is het moment gekomen om te gaan. Ik pak direct mijn ritme weer op 4'30, ik verplicht mijzelf om niet meer om te kijken en de eerste 10km gas te geven. Dit slaagt goed, want 10 kilometer verder heb ik een groot gat geslagen. Mijn blik is gericht op de vuurtoren, tegen de wind in en het is nog maar een klein stukje, vanaf dan draait het parcours met de wind mee langs de dijk. De focus is goed, mijn lichaam is wel meer en meer aan het verkrampen, de liezen, kuiten en dijbenen, toch blijft het ritme goed. Ondertussen reken ik uit dat het parcoursrecord net niet gaat lukken, gezien de kilometer duidingen is het meer dan 120km op de finishlijn. Hoewel mijn kilometer tijden nog wel goed genoeg zijn ben ik vooral bezig met focus behouden en overleven. De laatste 20 kilometer wijkt een beetje af van de eerste ronde, na de molen is het linksaf naar Oost en via Oosterend weer terug naar de dijk, in Oosterend zitten toeschouwers buiten in het zonnetje. Dirk groet veel mensen onderweg die hij kent, erg mooi die eiland beleving. Daarna over de dijk heen naar de Zandkes, nu prachtig mooi groen terwijl het vanochtend in alle duister nog iets wat nevelig in het gras was. Ik hoor dat Werner op ruime achterstand is. Ik richt me op het behoud van mijn tempo en zorgen dat ik als de wiedeweerga bij die finish kom. Vanaf hier fietsen ook mijn ouders en Anja met mij mee. We gaan door de haven van Oudeschild, slingeren over oneffen klinker stukken, weer een dijk over en vanaf hier naar het fietspad. Nog 4 km te gaan.

Rechtsaf richting de Hoge berg, klimmen, ik ben qua energie wel goed maar spieren zijn stijf en verkramping lijkt steeds meer op de voorgrond te komen. Ik had mezelf voorgenomen de laatste kilometer zo hard mogelijk te gaan, voor het geval het een sprint zou worden. Veel meer dan 4'10 per kilometer komt er niet meer uit. Wel kom ik als 1e over de streep.

Ik prijs mezelf gelukkig, de speakerwil een interview afnemen, maar voor dat moment omarm ik eerst Dirk, en bedank hem voor zijn steun/verzorging en gezelschap. Ik ben blij je te leren kennen. Daarna het interview, dit heb ik zo ongeveer gezegd;

Ik ben erg blij dat ik als eerste over de streep gekomen ben, ik zal niet zeggen dat ik gewonnen heb, want waar iemand wint, verliezen de anderen. Ik voel het anders, alle anderen die hier zowel op de 120km als de 60km finishen hebben sowieso niet verloren, ze hebben zichzelf kracht getoond. Wij hebben vandaag in alle vrijheid kunnen rennen, racen, genieten van de omgeving. Terwijl dat op dit moment in andere delen van de wereld ook anders is. Ook ben ik gelukkig omdat ik mijn naam kan toevoegen aan de historie van de 'Zestig van Texel' de totaal beleving van hardlopen als in; de beelden van vrijdag avond van Jan Knippenberg, de woorden van Thijs gepaard met de ontmoetingen met nieuwe mensen en mijn eigen ambities zorgen voor een perfecte totaal beleving om te kunnen presteren.

Naderhand spreek ik met veel mede lopers, veel enthousiasme en respect. Werner komt als 2e over de streep op 16' na mij met een verbetering van zijn eigen beste tijd. Als 3e finisht Bram. Bij de dames Irene met nieuw parcoursrecord en totaal als 4e, Leonie 2e vrouw en Lian 3e. Stefan finisht als 9e.

Op de 60km deed Atze Wiepke mee en finisht in 6.09.

Hier onderaan de schitterende foto's van Bjorn Paree en Cees Timmer, ontzettend veel dank daarvoor.

Dank aan de organisatie Martien en Henri en alle vrijwilligers voor een prachtige race, Anja, Auck & Willem voor support onderweg. Stefan & Marianne (Yfke & Hero) en Marco voor het liefdevolle en fijne weekend samen.

Natuurlijk ook mijn trainer Stefan Rorije en Sponsoren, die al jaren mij steunen bij het nastreven van mijn doelen.