- 15 sep. 2019
- 6 minuten om te lezen

EK Long distance Challenge Almere in perspectief

Deze foto heb ik na mijn race gemaakt in de 'artiesten kleedkamer' van de schouwburg. Rianne reageerde treffend: "Als je nu zegt dat dit leuk was en dat je hebt genoten geloof ik er geen f*** van" Mijn reactie: "..hoor je mij niet zeggen. Straks in perspectief was het waarschijnlijk wel weer leuk" Hier het perspectief;

Wedstrijd: Challenge Almere 2019 Titelstrijd: EK/NK Agegroup: 35-39 Afstand: 3,8-180-42,2

Triathlon Almere, op Hawaï na de oudste triathlon ter wereld. Tevens de bakermat van de Nederlandse triathlon. Dat zijn mooie woorden. Voor mij persoonlijk geldt dat niet, ik heb nog geen band met deze race behalve dat ik 2 jaar terug met veel enthousiasme mijn vrienden heb aangemoedigd hier. Daar zijn overigens mooie beelden van. Mijn doel een 2e volledige triathlon volbrengen in 2019. Ja dat staat er echt 'volbrengen', voorafgaande aan deze race leek het allemaal niet zo zeker. Het hele jaar met wisselende aanwezigheid en heftigheid last mijn enkel. In de laatste 2 maanden toenemend waardoor het lopen niet gaat zoals ik gewend ben. In de afgelopen 6 weken actief ingezet op goed behandelen door artrokinesioloog Stefan Rorije, fysio Wytske en masseur Sytze. Alles met als doel met zo weinig mogelijk klachten aan de start te staan zodat de kans op een goede afloop het grootst is. Waarmee ik voorafgaande aan mijn race ook rekening houdt met twijfelachtige marathon. De laatste 2 weken helemaal niet gelopen om de enkel zoveel mogelijk rust te gunnen. Deze insteek gaf mij een ander vertrouwen richting de wedstrijd, minder overtuigd van eigen kunnen en vooral alle opties wat openhouden. Niet wat ik wil maar wel het meest realistisch. Gelukkig is mijn zwemmen redelijk en mijn fietsen momenteel erg sterk. Kortom race doel; een consistente wedstrijd draaien.

Raceday Zoals altijd is de dag van een hele triathlon vroeg opstaan en de spanning de baas blijven. De voorbereidingen verlopen iet wat rommelig, maar ik sta ruim voor de start wel helemaal klaar in het startvak. Hier tref ik Anton Theo die ook in dezelfde serie als ik start. De laatste succes wensen van Anja en mijn ouders, 4 minuten wachten in het koude water en dan is het off we go, 15 minuten na de start van de Pro atleten. Ik kom goed weg en vind redelijk vlot mijn slag. Het water is helder met wel veel water planten, af en toe echt vol in een drijvende wolk van wier. Ook al voelt het niet als gemakkelijk en is het soms lastig om goed te navigeren en tempo te behouden, krijg ik in de 2e ronde meer ontspanning in mijn slag. Dit is ook het punt waar ik de achterblijvers van de serie die na ons is gestart in haal. Ik zwem nog bovenop een atleet die lekker op zijn rug aan het dobberen is. Ik klim uit het water en focus mij op de wissel. Fijn om hier de verrassingssupport van Stefan en Marco te krijgen. Na een matige wissel qua snelheid wel vloeiend op de fiets en stampen! Ik heb tijdens de race geen idee van mijn gezwommen tijd, mijn gevoel zegt 1.06. Dit blijkt achteraf 1.01.56 te zijn, zo snel was ik nog nooit!

Op de fiets is het doel onder de 5 uren te blijven en 37 gemiddeld aan te houden. Ik ga voortvarend van start het gemiddelde ligt al snel boven de 38. Bij het keerpunt in het eerste traject zie ik dat Anton Theo ongeveer 2' op mij voor ligt. Na wat hobbelige wegen en chicanes de lange dijk op richting Lelystad. In de achtervolging haal ik wat atleten in en weet mijn tempo goed te houden tegen de wind in. Het is een enorm lang stuk maar bij 45 km slaan we eindelijk rechtsaf, ook al blijft het tegen de wind in ik heb de aansluiting gevonden bij gruppo Anton Theo. Ik besluit de groep direct voorbij te gaan en mijn tempo te vervolgen. Nu door de polder op de lange rechte wegen zigzag richting de Stichtsebrug. Net hiervoor passeer ik Janien Lubben die gestart is bij de elite dames. Bijna 1 ronde gehad en ik zit nog ver boven de 38 gemiddeld. Het fietsparcours ligt ver van de startfinish af waardoor er vooral lokaal publiek staat langs het parcours. Toch tot mijn grote vreugde staan Marco, Thomas en Stefan op de dijk. Dat is voor mijn moraal een geweldige boost. De 2e ronde in nog 90km te gaan. Ik fiets nu bijna continue alleen. De lange dijk op richting Lelystad, dit is een zwaar lang stuk, zeker met de toegenomen wind. De natuur is mooi met rechts het Markermeer en links de Oostvaardersplassen, toch doet dit stuk mij al veel pijn. Het tempo daalt en dat kost meer moeite. Ook na de afslag naar rechts wind en moeite. De polder in, bij 140km komt het gelletje van een uur eerder die niet goed viel er weer uit. Dat lucht op. Dit zijn de momenten dat ik zoveel ontzag heb voor de afstand. In de laatste 15 km lijkt er kramp te komen. Ik weet dit door ontspannen te blijven draaien toch tegen te gaan. In 4.52.30 spring ik van de fiets de wisselzone in. Nu komt het spannende gedeelte, "de marathon". Wat normaal gesproken een sterkte waarde is, voelt nu als een lucky guess. De eerste kilometers gaan voortvarend 4.04, 3.58, 4.05, kortom de pace zit wel goed. Het is al redelijk druk op het parcours met de atleten van de halve afstand er ook bij. Ik heb dan in de race ook geen enkel besef waar ik lig qua positie of tijd. Het enige dat voor mij telt is ontspannen blijven lopen en de klachten zo lang mogelijk uitstellen. Elke ronde zijn er vaste punten zoals de vele goed geregelde verzorgingsposten, maar ook de support; na 800m in de ronde staat Daniël Nagel met fijne bemoedigende woorden, op 2km staat de triathlon vereniging de Bollenstreek met Ben Schell, op 5,5km de Gelreman (met laatste ronde bel) en last but zeker nog least op 6,5km de Frysman post met; speaker Ruud, Martine, Atze W, Stefan, Thomas, Andrea, Anja, Marco, Auck, Willem, Anne Floris, Theresia en Liselore. Waarvan de laatste 3 eerst zelf de wedstrijd over de halve afstand hebben gedaan! Verplaatsend over de ronde: Menno, Rene, Germ en Antje. Er zijn er vast nog genoeg die vergeten ben te nomen. Na 1 ronde heel kort even gevoel van last van de enkel, daarna maar weer gewoon hard door gelopen. Aan de lopende band mensen inhalen, waaronder ook pro atleten, dat is altijd goed voor de moraal. Het tempo daalt gedurende de race wel maar blijft acceptabel net als mijn enkel. In de laatste 3 rondes zit ik vaak tegen de kramp in mijn kuit aan. Ik kan dit verdragen en steeds weer uitstellen. De laatste ronde knal ik nog even waarin de tempo's weer onder de 4.20 komen. Natuurlijk luid ik de 'laatste ronde' bel bij de Gelreman post en collecteer ik moraal bij het passeren van de laatste maal Frysman post. Getergd kom ik over de streep, geen weet van mijn positie en tijd, wel heb ik weet van dat mijn lichaam het gehouden heeft en ik mentaal niet toegegeven heb. Ben ik blij? Dat weet ik niet eens. De foto bovenaan zegt genoeg...het is niet leuk....

..of toch wel? 9.08 is mijn eindtijd, dat is een PR van 13 minuten ik ben 3e geworden in mijn leeftijdsgroep op het EK en 34e overal (incl. pro atleten) Maar boven alles...mijn lichaam heeft het gehouden en ik heb een zeer goede focus behouden. Dat stemt me erg tevreden. Natuurlijk wil ik iedereen bedanken zowel aan de kant als op afstand voor de genoten support. Tevens mijn sponsoren: Runningcenter Leeuwarden en Mizuno. En natuurlijk de vaste waarde, mijn trainer Stefan Rorije, voor de begeleiding het vertrouwen en de vriendschap die me steeds verder brengt.

Zondag 15 september. Ik reis wederom naar Almere. Ditmaal voor de prijsuitreiking. Samen met Anton Theo (9.33) en Trudy (9.59) die beide ook een schitterende prestatie hebben geleverd op de hele. 2 maal mag ik het podium bestijgen, de eerste keer voor de 3e plek op het EK de 2e keer voor de 3e plek in de Challenge race. Met deze laatste heb ik me geplaatst voor The Championship in Slovakije in 2020. (dit ga ik in mijn rust periode eens overwegen)

Om de race samen te vatten:

Het was een mentaal enorm zware race maar achteraf ben ik er zeer tevreden mee. Dat maakt het uiteindelijk wel weer leuk ;)

De race samenvatting in foto's.