De Zestig van Texel is gebouwd op ontmoetingen.
De Zestig van Texel is het hardloopevenement over 60 en 120km het eiland rond. Waarin Jan Knippenberg en Martien Baars met AV Texel de grote drijfveren waren.
Afgelopen zondag 24 maart 2024 mochten we weer van start op dit 2 jaarlijkse evenement. Na mijn winst in 2022 op de 120km stond ik ook nu weer aan de start. Gezien de heroïsche meteorologische omstandigheden, regen, hagel, kou, zon aangevuld met een straffe windkracht 6 beloofde het goede verhalen. Ik zal jullie meenemen in de verhalen van het weekend en de dag.
Vooraf
Er wordt altijd voorzien in een aansluitend programma vooraf. Dit was voorgaande jaren veelal in de handen van Martien Baars. Helaas overleed hij plotseling in februari. Waardoor er tijdens het evenement dit jaar ook een groot gemis voelbaar was. Martien was een man met passie voor de ultra loopsport. Hij wist veel atleten te koppelen aan deze race en was daarnaast ook goed op de hoogte van de prestaties tijdens andere races. Hij is afgelopen weekend veel genoemd en geëerd wat veel toont van de betrokkenheid in deze loopgemeenschap.
Er waren zaterdag 2 lezingen die goed bezocht werden. Bram Bakker bepleite met een bevlogen verhaal voor meer lichaamswerk in de zorg. Minder in het hoofd en meer in beweging om veel gediagnosticeerde kwalen van veerkracht te voorzien. Daar werd ik als psychomotorisch therapeut natuurlijk erg blij van.
De 2e helft werd ingeleid door Dennis Kaspori een van de 2 eigenaren van het voormalige blad en platform Losse Veter waarin achtergronden en verhalen rondom de beleving van hardlopers werd geportretteerd.
Daarna nam Vivian Ruijters voormalig atlete en de mede-eigenaar van Losse Veter het over voor een interview met 4 ultra atleten. Marc Papanikitas, Leonie Ton, Renske Vermeulen en ik zelf. Wat erg leuk is te vernoemen is dat het niet voorbereid of doorgesproken was. Het leverde een aantal mooie verhalen op en ook wat vragen uit het publiek.
Racedag verhalen
Anja: Voor mij is Anja haar verhaal wel de belangrijkste van de dag. Voor Anja was het haar debuut op de langere afstand. Eerder moest ze niets hebben van een afstand boven de marathon tot ze ineens met het idee kwam de 60km op Texel te doen. Ze heeft de winter serieus getraind en was daardoor sterk aan de start. Ze had Richard (mede roeier) gevraagd als mee fietser. Anja is een mooi weer loper dan wordt ze echt gelukkig. Dus een start in een hagel bui met windkracht 6 op je gebit maakt haar niet gelukkig. Ze heeft de race enorm constant kunnen doorlopen en zelf de laatste 5 kilometer tegen de wind in niet de kop laten hangen. Ze kwam krachtig en trots over de streep als 6e vrouw onder haar eigen voorspelde tijd. Wat een machtig gevoel is dat Anja zo sterk te zien. Daar ben ik enorm trots op!
Richard bedankt voor de verzorging!
Dirk: Dankbaarheid, dat Dirk wederom als fietser met mij mee wilde. Voorafgaand met een bak koffie gaf hij aan dat het zijn laatste keer zou worden. Met een leeftijd van 80 jaar over een afstand van 120km rond het eiland fietsen. Dirk heeft in eerdere jaren met Martien meegefietst over de 60km. Hij kent de route en het eiland goed. Laat niet veel aan het toeval over en is bereid diep te gaan! Precies de persoon die ik aan mijn zijde wil hebben.
Onderweg een gesprekje, een grapje of zwijgzaam tegen de wind en heel betrouwbaar.
Na afloop heb ik mijn medaille op de achterkant voorzien van dankwoorden en bij Dirk omgehangen. Een dag later bij vertrek kreeg ik het kistje dat achterop zijn fiets zat (en hem lelijk ten val bracht) voorzien van mooie plantjes mee als aandenken. Ik mocht 2 x 120 kilometer met Dirk over het eiland, het gevoel zal ik nog heel lang meedragen.
Enorm bedankt Dirk voor je betrokkenheid bij dit sportieve evenement en mijn uitdagingen.
Durf als bron:
De race voor mij was vooraf een met onrust. In de weken vooraf voelde ik druk en spanning wat niet goed voelde. Gelukkig kon ik de week vooraf met een goede training alles los laten, daarin vooral de mentale druk als winnaar van voorgaande keer en mijn interne ambities. Durf het los te laten om zo met durf weer aan de start te staan.
4.35 zondag ochtend atletiekbaan Den Burg. Eerst 1500m over de baan daarna het parcours op. Samen met Stefan van der Pal stap ik naar de startlijn, een laatste succes wens en weg zijn we! Ik neem na 1 ronde de kop over en duik in mijn focus. Na verlaten van het park roep ik Dirk dat ik er ben en we gaan het donker in. De eerste 13 kilometer loop ik wisselend aan kop met Tjeerd Popkema. Mijn ritme voelt goed, de tijdens die ik loop zijn snel. Ik heb besloten mijzelf niet te sparen, niet voorzichtig te starten maar op zoek gaan naar de grens tussen lekker lopen en hard gaan. Tot aan de vuurtoren loopt het prima, daar is het ondertussen licht geworden, dit geeft een andere energie, ook zitten we meer in de wind wat ook vraagt om een nieuw tempo. Dirk fietst oplettend aan mijn zijde. Door de slufter wat erg nat is op weg naar het eerste gedeelte strand. Bij de Koog staan mijn ouders (nog voor hun ontbijt). Het strand moet ik alleen doen Dirk fietst daar niet mee. Hoge golven met schuimkoppen, een harde beukende wind vanaf zee op een stukje strand van amper 20m breed. Dit vraagt energie, zand is sponzig. Na 3,5km de hoge duin over richting het bos. Dirk staat weer klaar, ik moet mijn voedingsplan herpakken. Ik neem te weinig en ben mijzelf wat aan het tergen merk ik, dat wil ik niet en zal dus meer consequent moeten eten, tevens wil ik ook niet misselijk worden.
Na het bos richting het 2e gedeelte en langste stuk strand. Op de overgang striemen de zandkorrels tegen mijn benen aan. Ik ga nog steeds hard en zit zelf nog op de grens van het parcoursrecord, wetende dat dit niet realistisch is de rest van de route. Na het strand is er al een aardig gat in mijn energie geslagen. Door de buien van regen en hagel, de wind en de natte ondergrond. Na het keerpunt kort even stoppen mijn voeding te wisselen en dan door. Ik lig ruim voor op de nummer 2 'Stefan' die samen met fietser Marco is. Het is nu vooral kop omlaag en doorlopen, nu de route in tegengestelde richting met als eerste stukken vol in de wind op het strand. Mijn tempo's zakken enorm terug en vraagt mentaal het nodige. Op dit stuk is het fijne dat je alle andere deelnemers tegenkomt. Het is mooi iedereen te zien strijden met deze elementen. In het bos staan Marianne en Hero met bouillon wat erg nodig is.
Bij de strand afgang op 75km moet ik even stoppen om mijn schoen te legen en wat te eten. Op dat moment wordt ik gepasseerd door Bram van Rijswijk (nr 3 2022). Ik ga er vlot weer achteraan en zie dat mijn tempo genoeg is om heel langzaam weer nabij te komen. Toch ben ik al aardig aan het kraken en zit voor mijn gevoel in de noodloop. Ook Bram gaat niet heel vlekkeloos. Waardoor we steeds wat stuivertje wisselen om de kop. Na het punt bij de vuurtoren komt er wel duidelijk meer afstand. Het is vanaf hier nog 25km naar de finish. Ik spreek met mijzelf af dat elke kilometer weer een stapje verder is. De lange stukken met steeds weer wind vallen zwaar. Ik raak Bram uit het zicht. Bij Oosterend staan mijn ouders weer. Ik denk dat mijn blik hen genoeg zegt....Dirk geeft mij zo nu en dan bemoedigend een oppepper. Bij de molen komen de eerste lopers van de 60km voorbij. Dirk voorziet mij steeds van nieuwe voeding om door te kunnen gaan. Vanaf Oudeschild is het nog 5km, deze is wel vol in de wind en wat heuvels over. Slopend, ik kijk uit naar een douche en daarna massage. Op de finish maak ik een buiging voor het ontzag dat ik heb voor deze zware dag maar ook voor de organisatie die met het gemis van Martien toch een knap evenement hebben weten neer te zetten. Bram blijkt maar 6 minuten voor mij gefinished te zijn en als 3e komt Stefan over de streep!
Mijn gevoelens zijn wisselend, ik ben tevreden met mijn finish. Doorzetten is gelukt. Ik baal dat ik voor de wedstrijd niet het niveau had wat ik vind dat ik moet hebben. Daar mag ik echt harder aan werken. Voor nu heb ik het beste gegeven en daar doe ik het mee.
Ontmoeten:
Ik heb weer veel leuke mensen ontmoet dit weekend. Hier een lijstje namen waar ik vast mensen vergeet. Leonie, Francois, Rene, Roelof, Richard, Bjorn, Alex, Vivian, Dennis, mijn ouders, Dirk & Ingrid, Mikel, Henri, Bram, Theo, Atze & Andrea, Bob, Ritske, Richard en de mensen die ik vergeet bij naam te noemen.
Samen met mijn gezelschap; Marco, Marianne & Stefan, Hero en Anja!
Dank aan de Organisatie, voor een krachtig evenement voor de ultra sport.
Ik hoop over 2 jaar wel weer in de juiste vorm aan de start te staan!
Dank aan mijn sponsoren voor de ondersteuning naar deze momenten toe. Het is blijven bouwen aan vertrouwen.
