Aansluiten om de ander te doen presteren op de Weissensee!

Het verslag van een dag op de Weissensee waarbij de ander kan presteren en ik daarbij mag ondersteunen.

Op 23 januari 2024 op de vroege ochtend het appartement verlaten om de schaatsen onder te binden en naar de start van de alternatieve elfstedentocht op de Weissensee te schaatsen. Anja en Gerda gaan samen als zussen de uitdaging aan over 200km.

Om 7 uur klinkt het startschot, in het donker met -6 graden op de thermometer tussen de bergen rondom de Weissensee. Prachtig te zien hoe een lange sliert lampjes de kronkelige banen over het meer vinden.

Vooraf: Anja & Gerda hadden vorig jaar bedacht de AEW te willen schaatsen. Vanaf september wekelijks schaatsen bij de club en nu afgereisd naar het tweewekendurende Nederlandse schaatsoord!

De eerste 2 rondes gaan vlot, waarbij het gelukkig snel licht wordt. 34' per rondje is de constante. Er zijn de nodige val partijen onderweg maar gelukkig niet voor Anja & Gerda. Ik heb de taak ze vooral te voorzien van voeding en de nodige motivatie om door te zetten.

Het is zo mooi te zien hoe ze samen dit aangaan en daaruit al veel houvast putten.

Na 4 rondes beginnen de eerste fysieke en mentale pijntjes zich aan te dienen. De rug en daarmee het besef dat het nog ver is.

We spreken steeds volgende verzorgingsmomenten af met warm en koud afgewisseld.

Ondertussen probeer ik ook een aantal andere bekenden te coachen of volgen bij hun uitdaging.

Catrinus: heeft deze uitdaging vaker gedaan. En gaat erg goed vanaf de start.

Jinny: samen met Jacqueline hiernaar toe gekomen, Jinny gaat voor de 200km en Jacqueline voor de prestatietocht over 100km.

Rene: mijn oud buurjongen van vroeger. Ik kwam hem 2 weken terug tegen op de ijsbaan. Ook hij gaat voor de 200km.

Jacqueline: doet veel duursport uitdagingen. En is vandaag gestart voor 100km.

Piet: ploegleider bij De Haan Westerhof. Rijdt vandaag in ondersteunende rol voor stichting van Bas vd Goor. Bas is zelf als verzorgen aanwezig. (Daarover later meer)

Het eerste uur is het donker/schemer en daardoor ook erg koud. Zeker als je stil staat aan de kant. Ik loop wat heen en weer tussen de baan en de warme tent met koffie en chocolademelk. Daarna loop ik vooral wat heen en weer tussen de lussen die het parcours kent. Zo kan ik tijdens de ronde onderweg even kijken en natuurlijk foto's maken. Dat geeft energie.

Voor Anja en Gerda is het stuk tot 100km mentaal zwaar. Het is fijn ze elke ronde even te voorzien van wat lekkers voor de nodige energie. Ik geef ze een mindset mee. Op het 100km punt zeg ik tegen ze dat ze 2 rondes door rijden om daarna de rondes af te gaan tellen. Ze hebben dan namelijk 10/16 gedaan. Ook elke keer een beloning met wat lekkers of wat warms. Het gaat absoluut niet vanzelf. Wat maakt dat er ook veel respect voor de afstand gecreert wordt. Prachtig om te zien hoe ze samen telkens weer de rondes starten.

Piet ligt van de 'te volgen' atleten het meest voorop. Na 100km gaat hij meer mee rijden met zijn groep deelnemers. Ondertussen hebben we het grappend en daarmee serieus over voeding en vooral rondje voor rondje. Aangezien Piet na 200km niet stopt maar nog wat rondes door gaat. Mooi die ervaring en beleving. Dat is ook terug te merken in de mooie gesprekken die ik met Bas van de Goor (oud topvolleyballer) als initiator van zijn eigen foundation heb over doorzetten, samen doen en vooral respect hebben.

Catrinus: Is de dan eerst volgende. Hij heeft al enkele keren vaker de AEW gereden. Maar nu vooral veel solo wat erg zwaar is met de veradelijke wind. De laatste rondes hakken er flink in. Maar in 9 uren bereikt hij de finish. Naderhand geemotioneerd vanwege de toch wel zware omstandigheden. Hij heeft zo goed al alles doorgereden zonder te stoppen. In de laatste paar kilometers toch nog een paar keer onderuit gestuiterd. Ondanks de val is het prachtig dit te volgen.

Jaqueline: Ging voor 100km maar hielt het voor gezien na 7/8 rondes (87,5km). Heel tevreden dat gereden heeft. Onderweg hard gevallen wat toch wel wat sporen nagelaten heeft. Nadat ze wat bijgekomen is gaan we samen de anderen supporteren. En goed voor onszelf zorgen.

Jinny: zo mooi te zien hoe ze ronde na ronde aan elkaar rijgt. Samen met Klaziena (laatste winnares Elfstedentocht) een stukje schaatsen. Het lukt om Jinny elke keer weer een ronde op pad te sturen. Ook al is wel duidelijk dat ze niet binnen de gestelde tijd de laatste ronde kan starten. Op 175km houdt ze het voor gezien. Met een lach op haar gezicht. Machtig hoe je elkaar kan prikkelen.

Anja & Gerda: de laatste 2 rondes leven ze helemaal op. Ook al is de zon al weg. De moraal is er steeds sterker. Ze hebben het einde inzicht. Nog een gelletje bij ingaan van de laatste ronde en dan is het glorieus finishen. Ze zijn beide enorm gelukkig met hun toch. De kilometers kwamen niet vanzelf maar zijn wel afgelegd en vooral samen. Ik ben enorm trots op deze doorzetters, zo knap hoe ze deze klus geklaard hebben.

Rene: als laatste in de reeks is Rene, onderweg wordt het zwaar. Door hem op tijd wat te laten schakelen in de voeding komt energie weer meer terug en krijgt hij zicht op de finish. Hem stuur ik 2 rondes voor het einde weg met de opdracht stevig door te schaatsen zodat hij op tijd de laatste ronde in kan gaan en dan de laatste ronde weer iets meer kan temporiseren. Prachtig in het donker glijdt hij zelfvoldaan over de streep!

Voor mij een heel goed gevoel deze avontuurlijke verhalen van de dag te mogen volgen en er zo nu en dan een kleine draai aan te geven. Ik ben op iedereen trots bij het aangaan van de uitdaging en daarmee ook de persoonlijke avontuur. Respect voor jullie.

Hieronder nog enkele foto's!